Visser, Carel

Carel Visser wordt gezien als een van de belangrijkste constructivistische beeldhouwers van Nederland. Zijn latere werk kenmerkt zich door assemblage van een veelheid aan materialen, zoals autobanden, olievaten, autoruiten, leer, schapenvacht, veren, eieren enzovoorts. Hij maakte geordende verbindingen met deze zogenaamde grote en soms kleine objets trouvés.

Een aantal van zijn werken wordt ook wel vergeleken met een muziekcompositie waarbinnen herhaling en variatie een belangrijke rol spelen. Zijn werken uit de periode 1975-1985 zou men environments kunnen noemen, in tegenstelling tot het meer sculpturale werk zoals het Stervend paard (circa 1949).